9 Μαΐ 2018

Α. Συρίγος: Πως να αισθάνομαι δικαιωμένος όταν το αυτονόητο παραμένει ακόμη ζητούμενο στα Πανεπιστήμια;

Όταν φεύγεις από το πανεπιστήμιο να προσέχεις μην σε ακολουθεί κανένας! Να μην περπατάς μόνος σου! Να αποφεύγεις να περνάς μπροστά από την κατάληψή τους! Πάρε λίγο καιρό εκπαιδευτική άδεια, και φύγε μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση!
Τέτοιες και άλλες συμβουλές άκουγε από φίλους και γνωστούς ο καθηγητής του Παντείου, Άγγελος Συρίγος, όπως γράφει σε σημερινή του ανάρτηση στο facebook, μετά τον περυσινό του ξυλοδαρμό από τρεις νεαρούς, όταν τους έκανε παρατήρηση να μην βάφουν με σπρέι τους φρεσκοβαμμένους τοίχους.
Το ενδιαφέρον είναι ότι χθες, όταν το δικαστήριο επέβαλε 18 μήνες φυλάκιση σε έναν ακόμη από τους τρεις δράστες, εκείνος, όπως ακριβώς και ο πρώτος που είχε καταδικαστεί πέρυσι, δεν τόλμησε δημοσίως να υπερασπισθεί τις πράξεις του. Επέμεινε ότι δεν συμμετείχε στην επίθεση εναντίον του Συρίγου λόγω γαστρεντερολογικών διαταραχών, όταν ο πρώτος δεν είχε καν τολμήσει να εμφανισθεί στη δίκη, επικαλούμενος ψυχολογικά προβλήματα.
Φοβήθηκαν με άλλα λόγια! Όπως φοβήθηκαν οι φίλοι και γνωστοί του Συρίγου να καταγγείλουν την τρομοκρατία, όπως φοβάται η πλειοψηφία των ακαδημαϊκών να βγει και να υποστηρίξει δημόσια ότι το κράτος και οι νόμοι του, σταματούν στην είσοδο του Πανεπιστημίου.
«Σωστά έκανε το δικαστήριο και καταδίκασε τον δράστη, όμως ανησυχώ για τη σωματική ασφάλεια του Συρίγου, πως θα κυκλοφορεί τώρα στους χώρους του Πανεπιστημίου;», άκουσα χθες να λέει συνάδελφός του.
Ουδείς μπορεί να μεμφθεί όποιον φοβάται να βρεθεί στο επίκεντρο της βίας, ωστόσο αυτή η στάση σημαίνει ένα πράγμα. Στόματα κλειστά. Είναι η άλλη όψη του «ζούμε στη χώρα όπου όλα επιτρέπονται». Στάση ίδια με όσους κουνώντας παθητικά το κεφάλι δηλώνουν ότι έχουν σταματήσει να ελπίζουν πως κάτι θα αλλάξει στην Ελλάδα. Ο φόβος, ο δικός μας και του διπλανού μας, είναι η άλλη όψη της τρομοκρατίας.
Πως θα φύγει ο φόβος από τα Πανεπιστήμια και την κοινωνία; Όχι πάντως με ευχολόγια και προτροπές «πάρε λίγες ημέρες άδεια μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα». Αλλά όταν απέναντι στη βία που συμβαίνει στον διπλανό μας δεν κλείνουμε τα μάτια, γιατί στην ουσία έτσι, προστατεύουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό. Η στάση των δύο στην υπόθεση Συρίγου, δείχνει ότι όταν ήρθαν αντιμέτωποι με τις ευθύνες τους στο δικαστήριο, φοβήθηκαν την κοινωνία.
Γιώργος Φιντικάκης
liberal.gr