6 Οκτ 2016

Κουπόνια και χαρτζιλίκια «αξιοπρέπειας»

«Για να ακολουθήσεις ένα πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας και ισχυροποίησης απαιτεί θυσίες και δεν το λέει κανένας αυτό». 
  Έπρεπε να το πείτε εσείς αυτό, είπε ο δημοσιογράφος στον Γιώργο Δημαρά, βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ με τους Οικολόγους Πράσινους, για να συνεχίσει. 
   «Μα σας λέω πως δεν το λέει κανένας αυτό και δεν το λέει, διότι έχει διαμορφωθεί έτσι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα που αν κάποιος πει σήμερα την αλήθεια δεν εκλέγεται. Έχει εθιστεί ο ελληνικός λαός στο ψέμα, ή, στο να μην ακούει την αλήθεια. Εγώ λέω ότι ο δρόμος είναι δύσκολος για την ισχυροποίηση της χώρας και θέλει και περισσότερη εργασία. Εάν πεις σήμερα στους Έλληνες, στους δημοσίους υπαλλήλους, δουλέψτε μια, δύο ώρες την εβδομάδα, θα το δεχθεί κανείς;…. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι Έλληνες ότι πρέπει να δουλέψουν και λίγο παραπάνω, οι άνεργοι νέοι να μην περιμένουν μόνο αυτό που σπουδάσανε να βρεθεί (δουλειά), γιατί δεν θα βρεθεί ποτέ. Να προσαρμοστούν, να συνεργαστούν». 
      Τόσο κυνικά, με πλήρη συνείδηση. 
         Ο κ. Δημαράς μας είπε πως, ειπώθηκαν ψέματα σε αδύναμες, ευπαθείς ομάδες της κοινωνίας, σε ανθρώπους που επί έξι χρόνια υφίστανται τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, για την υφαρπαγή της εξουσίας. 
        Ακόμα και αν ισχύει ο εθισμός του πολίτη στο ψέμα, ο κ. Δημαράς, μας έκανε γνωστό πως αυτό χρησιμοποιήθηκε (αδιαφορώντας για την ίδια την πράξη, ή, τη ζημιά που προκαλεί η συντήρηση αυτού του εθισμού), για να στηριχθεί η σημερινή πολιτική τους ύπαρξη. 
        Όσο για τους εργαζόμενους που πρέπει να ‘δουλέψουν και λίγο παραπάνω’ και τους δημοσίους υπαλλήλους, που κανείς δεν θα δεχτεί κάτι τέτοιο, κάποια στιγμή, κάποιος, θα πρέπει να τους πει πως οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ποτέ δεν τους αγάπησαν. Κανένα καθεστώς, ποτέ και πουθενά, δεν αγάπησε τους εργαζόμενους, ποτέ και πουθενά δεν τους στήριξαν. Απεναντίας, τους χρησιμοποίησαν για να παραμένουν στην εξουσία. Γι’ αυτό, μην εκπλήσσεσαι αγαπητέ δημόσιε υπάλληλε όταν ένας αριστερός, ή οικολόγος, με όμορφο τρόπο σε αποκαλεί τεμπέλη. Την ψήφο σου εξασφάλιζε όταν «αγωνιζόταν» πλάι σου. Κατά τα άλλα, ‘τεμπέλη’ σε θεωρεί, όπως και η κα Φωτίου, που εκτός από τεμπέλη, σε θεωρεί και αμόρφωτο. Όλα τα παραπάνω είναι λίγο πολύ γνωστά, για όσους έχουν πια καταλάβει. Γι’ αυτό, θα σταθώ στην τελευταία αναφορά που έκανε ο κ. Δημαράς. Στο πολύ ευαίσθητο θέμα των άνεργων νέων. 
        Αν διαβάσει κανείς το βιογραφικό του, συνταξιούχου, κ. Δημαρά, πέρα από το Πολυτεχνείο, τις συλλήψεις και τα βασανιστήρια (που είναι τα διαπιστευτήρια κάθε «αληθινού αριστερού» για την πρόσβαση στην εξουσία, την οποία παρεμπιπτόντως μισεί), θα δει πως αυτό αποτελείται από την επαγγελματική καριέρα και τις πολιτικές/κοινωνικές δραστηριότητες. Ως επαγγελματική καριέρα αναφέρεται ένα γραφείο μελετών και κατασκευών. Φτάνει. Στις «πολιτικές/κοινωνικές δραστηριότητες» όμως, θα δει κανείς πλήθος συμμετοχών σε δράσεις, επιτροπές και θέσεις προέδρου και μέλους σε υπηρεσίες που όλες σχετίζονται με το κράτος. 
        Ενδιαφέρον έχει πως ο κ. Δημαράς τη συμμετοχή του, για παράδειγμα, ως μέλος σε επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας τη βάζει στις «πολιτικές/κοινωνικές δραστηριότητές» του (αν και υποθέτω η θέση ήταν αμειβόμενη από το δημόσιο) και όχι στην επαγγελματική καριέρα. Όταν θες να είσαι συνεπής με την, καθ’ ομολογία παραπάνω, βασισμένη στο ψέμα σχέση σου με τον πολίτη, προφανώς θα πεις «άσκησα πολιτική δραστηριότητα στο δημόσιο τομέα» και όχι «εργάστηκα στον δημόσιο τομέα». Στη δεύτερη εκδοχή, κινδυνεύεις να σε κατηγορήσουν πως ‘τα έπαιρνες από το δημόσιο’. 
        Για να καταλάβετε τη διαφορά θυμηθείτε, πως, όσοι τελευταία καταδικάστηκαν για «μαύρες» οικονομικές συνδιαλλαγές, ή για διασπάθιση δημόσιου χρήματος, ισχυρίστηκαν πως η δίωξη που τους ασκήθηκε ήταν «πολιτική» και όχι ποινική. Αλλά επειδή για την αριστερο-εθνικο-λαϊκιστική επικοινωνιακή πολιτική μπορεί να γράψει κανείς ολόκληρο βιβλίο, το προσπερνώ και επιστρέφω στην αναφορά του κ. Δημαρά για τους άνεργους νέους της χώρας μας. 
        Ο κ. Δημαράς λοιπόν, με τις πλούσιες πολιτικές/κοινωνικές δραστηριότητες (στο δημόσιο) που οδύρονταν για τη φυγή των άνεργων νέων στο εξωτερικό, για το οποίο φταίει η κακιά τρόικα, ο ιμπεριαλισμός, ο νεοφιλελευθερισμός και όλα τα συναφή, ενημέρωσε τους άνεργους νέους πως τα όνειρα που έκαναν όταν μπήκαν στο πανεπιστήμιο, στη χώρα τους δεν πρόκειται να πραγματοποιηθούν «ποτέ»(!) και τους συμβούλευσε πως θα πρέπει να «προσαρμοστούν» και να «συνεργαστούν» και να κάνουν και άλλες δουλειές. 
        Εν ολίγοις, ο πλέον αρμόδιος, (βουλευτής), ομολογεί πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα για τους άνεργους νέους. Μάλιστα, με την κατάσταση αυτή τους συμβουλεύει να «προσαρμοστούν» και να «συνεργαστούν»(!). Να προσαρμοστείτε και να είσαστε συνεργάσιμοι άνεργοι νέοι (κάτι μου θυμίζει, κάτι μου θυμίζει…), διότι μετά από εμάς παραμονεύει ο κακός ιμπεριαλισμός και ο νεοφιλελευθερισμός και θα χάσετε τα καλά που έχετε με εμάς. Το τίποτα. 
         Το ότι σε άλλες χώρες υπάρχουν πολιτικοί που μπορούν να βεβαιώσουν και να πραγματοποιήσουν τα όνειρα των δικών τους και των δικών μας άνεργων νέων, μάλλον του είναι αδιάφορο του κ. Δημαρά. Όπως επίσης του είναι αδιάφορο, έως και περιττό να γνωρίζει πως τις χώρες αυτές (όπου τα νέα μυαλά της χώρας μας βρίσκουν καταφύγιο), τις έχει χτυπήσει πολλά χρόνια πριν από εμάς η (κατά ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ) κατάρα τού «νεοφιλελευθερισμού» και του «ιμπεριαλισμού». 
        Δεν έχει νόημα να γράφουμε πολλά. 
        Τι πολιτική για τους άνεργους νέους να περιμένει κανείς, από μια κυβέρνηση που θεωρεί πως δεν πρέπει να μειωθεί η σύνταξη του παππού (και κατ’ επέκταση του κ. Δημαρά) γιατί από το «χαρτζιλίκι» αυτής ζουν οι άνεργοι νέοι. 
       Αφού δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα, μοιράζουμε κουπόνια και χαρτζιλίκια «αξιοπρέπειας». Μόνο ντροπή. 
    Το Ζιζάνιο