Στην ομιλία σημασία έχουν τρία πράγματα: Τι λέει κάποιος, πώς το λέει και κυρίως Ποιος το λέει:
Διάβασα χθες την παρακάτω δήλωση του κ. Καρχιμάκη: «Οφείλουμε ως ΠΑΣΟΚ να προβούμε σε μια κάθαρση από το νεοφιλελευθερισμό που έχει διαβάλλει το κόμμα τα τελευταία χρόνια και να επιστρέψουμε στις σοσιαλιστικές μας ρίζες. Όσοι δεν αντέχουν σε αυτή την κατεύθυνση θα αυτοκαθαρθούν και θα αυτοεξαιρεθούν».
Ο βίος του κ. Καρχιμάκη αποτυπώνει με σαφήνεια τις πολιτικές του πεποιθήσεις. Ανήκει σε εκείνη την κατεστραμμένη ηθικά και εντός ολίγου οικονομικά και συνταξιοδοτικά γενιά της μεταπολίτευσης, που δεν είχε την τύχη να εργαστεί ποτέ, εκτός κόμματος και αργομισθιών του πελατειακού δημοσίου.
Ο ίδιος ξεκίνησε από την Ολυμπιακή Αεροπορία του κ. Ακριβάκη, η οποία ήταν μια από τις περιπτώσεις που συνεισέφεραν τα μάλα στην αύξηση του δημοσίου χρέους και τη χρεοκοπία της χώρας αλλά κυρίως την ηθική σήψη και το παρασιτισμό.
Όταν πωλήθηκε η Ολυμπιακή, το «νεοφιλελεύθερο» σύστημα που επικρίνει ο πρώην υπουργός, φρόντισε να τον μετατάξει σε μια θέση αργομισθίας, κατά τα δημοσιεύματα της περιόδου, αφότου δεν εξελέγη βουλευτής και δεν επέστρεψε στην εργασία, ως συνηθίζεται με χιλιάδες άλλους παρόμοιους προστάτες του λαϊκού συμφέροντος, απηνείς διώκτες του νεοφιλελευθερισμού ο οποίος αντιμετωπίζει το σοσιαλισμό και το παρασιτισμό ως άλλη Κόπρο του Αυγεία.
Πώς μπορεί να έχει άποψη για το νεοφιλευθερισμό ή σοσιαλισμό κάποιος που δεν έχει εργαστεί ποτέ σε συνθήκες αγοράς ή έστω στοιχειώδους αξιολόγησης;
Δυστυχώς η περίπτωση του κ. Καρχιμάκη δεν αποτελεί την εξαίρεση, ούτε το κόμμα του ΠΑΣΟΚ την αποτελεί, ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε του ΚΚΕ.
Άλλο τρανό παράδειγμα την ίδια περίοδο ήταν η κυρία Βασιλική Τζοτζόλα η οποία χρημάτισε ένα φεγγάρι σε επιτελική επικοινωνιακή θέση της Νέας Δημοκρατίας.
Άλλο τρανό παράδειγμα ο τραυματιοφορέας συνδικαλιστής που η κυβέρνηση Καραμανλή έχρισε πρόεδρο της ΣΕΚΑΠ.
Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες τέτοια παραδείγματα, δυστυχώς το αντίθετο αποτελεί εξαίρεση. Και σήμερα ακόμη, τέσσερα χρόνια μετά τη χρεοκοπία η βασική μέριμνα των κομμάτων της εξουσίας είναι να βολέψουν κάποιους ανεπάγγελτους από τον κομματικό τους στρατό.
Μια κοινωνία που κυβερνάται από ανθρώπους που δεν έχουν εργαστεί ποτέ είναι μοιραίο να χρεωκοπήσει. Σε μια κοινωνία που ανταμείβονται όσοι δεν εργάζονται αλλά αφισοκολλούν και «οσφυοκάμπτουν» είναι μοιραίο να διώχνει αυτούς που έχουν ταλέντο και μπορούν να παράγουν πλούτο.
Ιδού του λόγου το αληθές σε χθεσινό ρεπορτάζ ξένου μέσου ενημέρωσης:
«Ολοένα και περισσότεροι Έλληνες φεύγουν πλέον για Γερμανία (θυμίζοντας παλαιότερες εποχές), μόνο που πλέον δεν είναι ανειδίκευτοι, αλλά «σπουδαία» μυαλά που δεν μπορούν να καλυφθούν από τα ελληνικά πανεπιστήμια και αναζητούν γνώση και περαιτέρω επαγγελματική αποκατάσταση.
Η Deutsche Welle με ένα πικρό, αλλά απόλυτα αληθινό, άρθρο εξηγεί το φαινόμενο της «διαρροής» σημαντικών «εγκεφάλων» από την Ελλάδα προς τη Γερμανία. Παρά το γεγονός ότι πέτυχαν σε κάποιο πανεπιστήμιο στη χώρα τους, σημειώνει, πάρα πολλοί νέοι φεύγουν πλέον στο εξωτερικό να σπουδάσουν. Μόνο στη Γερμανία, μεταξύ 2012 και 2013, υπήρξε αύξηση κατά 13% των εισαγόμενων φοιτητών από Ελλάδα. Οι στατιστικές υπηρεσίες της Γερμανίας ανεβάζουν τον αριθμό σε 6000 φοιτητές, εκ των οποίων οι 1.100 ξεκίνησαν εξαρχής τις πανεπιστημιακές σπουδές τους στη χώρα...»
Στην Ελλάδα τα πανεπιστήμια αποτελούν πεδίο για να διορίζουν πολιτικοί και πανεπιστημιακοί τους συγγενείς και τους πελάτες.
Στην Ελλάδα τα πανεπιστήμια υπάρχουν για να κάνουν ρουσφέτια στους πρωθυπουργούς και τους υποψήφιους πρωθυπουργούς. Ο ένας έκανε τη σύζυγο από νηπιαγωγό γιατρό και ο άλλος από εκπαιδευτικό μέσης εκπαίδευσης πανεπιστημιακό...
Οι χρήσιμοι Έλληνες που έχουν κάποια προοπτική να ζήσουν καλύτερα και να φανούν χρήσιμοι στον εαυτό τους και την κοινωνία που τους φιλοξενεί επιλέγουν τις «νεοφιλελεύθερες» Γερμανία, Αγγλία, Αμερική.
Οι Καρχιμάκηδες, οι Τζοτζόλες, οι Φώφες, οι Ρίζοι και οι λοιποί των κομματικών στρατών των παρασίτων επιλέγουν την σοσιαλιστική Ελλάδας εκφωνώντας δεκάρικους εναντίον του νεοφιλελευθερισμού και υπέρ της Βενεζουέλας, της Αργεντινής, χώρες πιο φτωχές ακόμη και από τη χρεωκοπημένη Ελλάδα.
Υπάρχει μια πολιτική πλειοψηφία στην Ελλάδα που δεν αφήνει καμιά αλλαγή να σύρει τη χώρα από το αδιέξοδο και την κατάρρευση.
Είναι 3 εκατ. συνταξιούχοι και 1-1,5 εκατ. ψήφων όσων εργάζονται στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Μέχρι να εξαντληθεί και το τελευταίο Ευρώ που υπάρχει στις τράπεζες αυτή η πλειοψηφία θα ψηφίζει και θα αναδεικνύει αυτούς τους πολιτικούς που της υπόσχονται συνέχιση της μισθοδοσίας μέχρι εξαντλήσεως των πόρων. Μέχρι τελικής πτώσεως.
Μετά ακολουθεί το χάος...
Κ. Στούπας
Πηγή:www.capital.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου